Si Cocoy

“…at si Dregon pala, ay gawa lang ng imahinasyon ni Kerots.” Ang pagtatapos ng kwentong pambata ni Aling Celing sa kanyang anak na si Cocoy.

“Bakit ganoon? Wala syang mga kaibigan pero nakakagawa sya ng Dragon?” Ang sambit ni Cocoy.

“Wala kasi syang kaibigan. Ikaw anak, minsan maglalabas ka naman para magkaroon ka ng mga kaibigan. Sige ka. Makakakita ka rin ng dragon. Hehe” Ang bahagyang pananakot ng mama ni Cocoy na si Aling Celing.

“Mama, kontento na ko dito mag-stay sa kwarto ko. Ang dami-dami ko ng toys oh. Ano pa bang hahanapin ko?” Katwiran ni Cocoy.

“O sya, sya, sya. Matulog ka na at papasok ka pa bukas” At pinatulog na nga ni Aling Celing si Cocoy sa pagtatapik at paghimas ng likod nito.

Lumipas ang mga araw, si Cocoy, walang mamatupag sa kanyang kwarto kundi ang maglaro ng kanyang mga laruan. May mga tau-tauhan, baril-barilan, kotse-kotsehan, dino-dinosauran, at iba pa.

May napapansin ang kanyang mama. Mabilis pala itong magsawa sa mga laruan kaya pabili ng pabili.

Nalalapit na pala ang kaarawan ni Cocoy.

“Mama, mama, bili mo ko ng PSP. Sawa na ko sa mga laruan ko eh.” Pagpapacute ni Cocoy sa kanyang mama.

“Anak… gusto mo ba talaga iyon? Mamaya magsasawa ka din doon. Tapos, magpapabili ka na naman ng iba pang laruan.” Malumanay na paliwanag ng kanyang mama.

“Eh basta iyon ang gusto ko. Bili mo po ko noon. “ Pagpipilit ni Cocoy.

“O sige anak. Sa kaarawan mo, may surpresa ako sayo, ayos ba yon?” Nakangiting sabi ni Aling Celing.

Halos hindi nakatulog si Cocoy gabi-gabi sa pagka-excite nya sa kanyang bagong PSP.
Dumating na ang araw na pmamakahihintay ni Cocoy.

“O anak, buksan mo na tong regalo ko sayo. Nakapatong sa mesa.” Itinuro ni Aling Celing ang regalo sa ibabaw ng mesa.

“Waw naman. Yehey. Thank You mama!!!” Pasigaw na sabi ni Cocoy habang binubuksan ang regalo.

“Thank you… teka… di naman to PSP eh… Saranggola lang to!!! Mama naman!!!” Malungkot na ngawa ni Cocoy.

Agad-agad namang nagpaliwanag si aling Celing. “ Anak, hindi mo kailangan ng PSP. Iyang saranggolang yan ang magiging bago mong laruan. Dadalhin ka nyan kung saan mo gusto. Gagabayan ka nito papunta sa mga pangarap mo. Maiintindihan mo rin yan paglaki mo…”

Tok-tok-tok

“Oh, teka andito na pala yung mga kapitbahay natin. Inimbita ko sila para sa kaarawan mo. Sige na lumabas na kayo at maglaro nyang saranggola mo.” Nakangiting sambit ni Aling Celing sa anak habang ginugusot ang buhok nito.

Dumungaw sa bintana si Aling Celing. Ngayon lang nya nakita ang anak na may mga kaibigan. Ngayon lang din niya nakitang ganoon kasaya ang kanyang anak. Hindi hamak na masmasaya sya kumapara sa piling ng kanyang mga laruan.

Walang maririnig sa bakuran kundi tawanan at kasiyan ng mga bata. Ngayon ay naiintindihan na ni Cocoy kung bakit saranggola ang iniregalo sa kanya ng kanyang nanay.

Hinding-hindi nya makakalimutan ang kanyang kaarawan sa taong iyon. Bukod sa mayroon syang mapagmahal na mama, nagkaroon sya ng saranggola, at mga kaibigan.

Pagkauwi ng bahay…

“I lab you mama“… Biglaang inakap at hinalikan ni Cocoy ang kanyang mama.

“Lab you too anak, nagustuhan mo ba ang gift ko?” Sabay akap din at haplos ng buhok ng kanyang anak.

“Opo. Dabest ka talaga!” Sigaw ni Cocoy at lalo pang napahigpit ang akap ng isa’t isa.

LIKE this post